Η ΝτοκΝτοκ η φάλαινα που ήθελε να πετάξει.

Μια φορά και ένα καιρό πέρα μακριά στις θάλασσες τις βαθιές και τις καταγάλανες ζούσε μια φάλαινα που την λέγανε ΝτοκΝτοκ. Ήταν μια λευκή φάλαινα που ήταν πάντα χαρούμενη και συνέχεια ήθελε να παίζει.Έπαιζε με τα άλλα ψάρια και τα κύματα. Ανέβαινε συχνά την επιφάνεια για να παίξει με τα πουλιά που κολυμπούσαν και ψάρευαν εκεί. Τα πουλιά όμως τρόμαζαν με την ΝτοκΝτοκ και πετούσαν μακριά. Φοβόντουσαν πως η ΝτοκΝτοκ θα τα κατάπιει και πως δεν θα βλέπανε ποτέ ξανά τα σύννεφα. Η ΝτοκΝτοκ όμως δεν ήθελε να τα πειράξει,ήθελε να παίξει μαζί τους. Έτσι ανέβαινε συχνά στην επιφάνεια χάζεύε τα πουλιά να πετάνε και ονειρεύοταν πως πετάει και αυτή μαζί τους ψηλά στον ουρανό. Φώναζε στα πουλιά να κατέβουν να παίξουν μαζί της και να της μάθουν να πετάει και αυτή.Τα πουλιά όμως αδιάφορουσαν και η ΝτοκΝτοκ πετούσε απο την πλάτη της ενά πίδακα νερού για να τα βρέξει. Μια μέρα ανέβηκε στην επιφάνεια αφού είδε πουλιά να κολυμπάνε εκεί.όμως τα πουλιά έφυγαν ξανά τρομαγμένα. Μόνο ένα πουλί δεν τα κατάφερε να πετάξει ψηλά ήταν ο ΜπιΜπι ο κορμοράνος. Ήταν τραυματισμένος στο δεξί φτερό και δεν μπορούσε να πετάξει. Τότε η ΝτοκΝτοκ τον πλησίασε σιγά-σιγά για να μην τον τρομάξει. Αφού του συστήθηκε του ζήτησε να της μάθει να πεταέι. Ο ΜπιΜπι της απάντησε πως ούτε αυτός μπορούσε να πετάξει,αφού ήταν τραυματισμένος,μα ούτε και μπορούσε να μάθει στην ΝτοκΝτοκ να πετάει. Η ΝτοκΝτοκ δυσάρεστημενη τάραξε το σώμα της και σήκωθηκε ένα μεγάλο κύμα όπου ταρακούνησε για τα καλά τον ΜπιΜπι τον κορμοράνο.Πανικόβλημενος ο ΜπιΜπι υποσχέθηκε στην ΝτοκΝτοκ πως θα της μάθαινε να πετάει,αλλά πρώτα έπρεπε να θεραπευτεί και ο ίδιος. Η ΝτοκΝτοκ ήταν πολυ χαρύμενη και προθυμοποιήθηκε αμέσως να βοήθησει τον πληγώμενο ΜπιΜπι. Έτσι λοιπόν ανέβασε τον ΜπιΜπι στην πλάτη της και τον πήγε σε μια βραχονησίδα. Βραχονησίδες είναι μικρά νησάκια, πολύ μικρά σχεδόν όσο ένας βράχος. Τον επισκέπτονταν κάθε μέρα και του πήγαινε ψάρια για να τρώει ώστε να γίνει γρήγορα καλά.Ο ΜπιΜπι έλεγε στην ΝτοκΝτοκ ιστορίες απο τα ταξίδια του. Η ΝτοκΝτοκ τον άκουγε με μεγάλη χαρά και αδημονούσε να γίνει καλά ο νέος της φίλος ώστε να της μάθει και αυτής να πετάει. Ο ΜπιΜπι όσο γινόταν καλά τόσο στεναχώριοταν,γιατί ήξερε πως ήταν αδύνατο να πετάξει η ΝτοκΝτοκ. Πέρασαν οι μέρες και ο ΜπιΜπι έγινε τελείως καλά. Όμως δεν έφευγε δεν πετούσε μακριά.Έμενε με την καλή του φιλενάδα την ΝτοκΝτοκ και παρίστανε πως ακόμα είναι πληγωμένος.Έτσι ο ΜπιΜπι όσο έλειπε η ΝτοκΝτοκ ξεμούδιαζε για λίγο τα φτερά του, πετούσε γύρω απο την βραχονησίδα αλλά πάντα επέστρεφε στο έδαφος. Περίμενε την φίλη του να κάνουνε παρέα, να πούνε ιστορίες και να γελάσουνε.Δεν ένοιωθε όμως καλά με το να κοροιδεύει την φίλη του.Έτσι μια μέρα σκέφτηκε και είπε στην ΝτοκΝτοκ πως αφού δεν γίνονταν αυτός καλά και δεν μπορούσε να της μάθει να πετάει θα μπορούσε εκείνη να του μάθει να κολυμπάει βαθιά. Και έτσι θα μπορούσαν να ήταν μαζί. Η ΝτοκΝτοκ ξαφνιάστηκε,δεν ήξερε πως να μάθει σε ένα πουλί να κολυμπάει τοσό καλά όσο εκείνη. Ζήτησε χρόνο απο τον ΜπιΜπι ωστέ να σκεφτεί τον τρόπο να του διδάξει να κολυμπάει και πήγε μια βόλτα στις θάλασσες. Σκεφτόνταν και σκεφτόνταν πως θα διδάξει στον ΜπιΜπι να κολυμπάει. Παρατηρούσε και άλλα πλάσματα του βυθού μήπως και βοηθήσουν αλλά κανένα δεν έμοιαζε με τον φίλο της τον ΜπιΜπι.Μην μπορώντας να βρεί την λύση πήγε και είπε στον φιλό της πως δεν μπορούσε να του μάθει να κολυμπάει. Του εξήγησε μάλιστα πως το σκέφτηκε πολύ αλλά τίποτα. Ο ΜπιΜπι ανακούφισμενος απο την απάντηση της ΝτοκΝτοκ της είπε πως όπως δεν μπορεί εκείνη να του μάθει να κολυμπάει έτσι δεν μπορύσε και εκείνος να της μάθει να πετάει.Άνοιξε τα φτερά του τότε και πέταξε τριγύρω απο την ΝτοκΝτοκ. Της είπε πως έγινε πια καλά πως ήταν ευγνώμων που τον βοήθησε αλλά έπρεπε να πετάξει μακριά όπως όλα τα πουλιά.Δεν ήθελε όμως να άφησει την ΝτοκΝτοκ. Έτσι υποσχέθηκαν πως θα βρίσκονταν συχνά στο νησάκι και θα λέγαν ιστορίες. Η ΝτοκΝτοκ απο την θάλασσα και ο ΜπιΜπι απο τα σύννεφα. Έτσι και έγινε οι δυο φίλοι βρίσκονταν συχνά. Και ζήσανε αυτόι καλά και 'μείς ας ελπίζουμε στα καλύτερα!