Πρασινο

Σχιζω τα ρουχα μου.
Κολαω πανω μου χλοη,
μια λωριδα συννεφο
στο λαιμο για κασκολ.
Στο δρομο.
Σας επιστρεφω τις φοβιες σας,κυριε.
Παρτε τες,οριστε.
Θα κατσω κατω απο το δεντρο
να δημιουργησω δικες μου.
Οχι,δε θελω βοηθεια ευχαριστω.
Σε καθε κοματι πρασινο
και ενα μυστικο.
Επιβιωση.
Αναπαραπαγωγη.
Αυτοσυντηρη.
Για αρχη ειναι ακετα νομιζω.
Ιδανικο σπιτι;
Πλανητης γη.
Φιλοι;
Τα χρωμματα.

ΑςΚλεισωΚαλυεραΤονΥπολογιστηΚαιαςΚοιμηθω
ΙδανικαΑςειναιΤαΟνειραΜου