bus

μυριζε θαλασσα
και ηταν αυτος νησι
στο λευκο,απο χιονι, σεντονι.
ο ηλιος και η σκονη
του χαριζαν για κεινη την ωρα
και μονο για λιγο,φτερα.
μπορουσε πια να πεταξει
για το απειρο.
ηθελα να φυγει,
ηθελα να τον ξυπνησω,
να του πω για το μαγικο αυτο δωρο.
Αλλα δε μου αρεσει να ταξιδευω μονος
με λεωφορεια.