Ερωτας-Πιγκουινος

Η μοναδα ερωτευεται τη μοναξια;
Πιστευω στη δυναμη της μοναδας.
Ως οπλο.
Σαν λυση.
Οπως η φυση,οριζει;
Δεν εχω τη δυναμη ομως.
Για αυτο βγαζω απο την ανταρκτικη
του συρταριου μου τον πιγκουινο.
Που τοσο με αγαπησε,
με βοηθησε.
Προσπαθω στα γρηγορα,
να τον ξεπαγωσω.
Ψαχνω να βρω που εβαλα το πιστολακι.
Το εχασα.
Δε το χρειαζομαι πια.
Ερχεται το καλοκαιρι,
τωρα που φευγει η ανοιξη.
Η ανοιξη,
που μαζι ειχαμε συμφωνησει τοσα.
Σε ολα ηταν εναντιον μου.
Ημουν εναντιον μου.
Ο πιγκουινος μου ξεπαγωνει.
Θα του δωσω να καταπιει τον ερωτα,το σεξ,την αγαπη.
Τα ονειρα προς το παρον θα κρατησω μονο.
Παντα μου αρεσε να ναρκωνομαι με κατι.
Τη τηλεοραση,το μπαφο,το κρασι.
Τωρα την ακουω με ονειρα,
οτι καποτε ηρθε η μερα
που ερωτευτηκα.
(κενο)
Το να με ερωτευτει καποιος,
δε με ενδιαφερει.
Για αυτο και ο Πιγκουινος μου.
που ξεπαγωσε,
ειναι ο ιδανικος γκομενος.
Δεν ειναι φαντασμα,οχι.
Ειναι η σειρα μου,
ενας καθαρα εγωιστικος παραλογισμος.
Για αυτο θα τον βαψω πρασινο.
Ενας πρασινος.παραλογος,Πιγκουινος.
Δε θα τον δει ποτε κανεις.
Φοβαμαι να τον δειξω,
ζηλευω βαθια,
τον ιδιο μου τον ευατο.
Κλεινω τα φωτα,
παω μια βολτα με τον Πιγκουινο μου στη λεκανη.