Τραγουδακι

Θα σου πω μια αληθεια μου μικρη σαν παραμυθακι,παιδικη. Ηταν καποτε που λες μια πουτανα. Εμενε στο σπιτι μου κοντα εβαφε τα ματια γαλανα κι'ολο απλωνε τα ρουχα να στεγνωσουν. Πηγαινα κι'εγω σαν το σκατο και πετουσα λασπες στα βρακια της. Με εβλεπε,νομιζω, παντα αυτη πισω ηταν κρυμενη απ'την κουρτινα. Μια φορα,που λεν,και ενα καιρο πριν να παει η γατα στο χορο, την πουτανα πετυχα στο δρομο. Πηγαινα σκυφτος με τη μαμα και στα χερια μου ειχα γλυκα για την θεια,την Ειρηνη,που'χε παρτυ. Τοτε αυτη, γλυκα χαμογελα ειπε καλησπερα στη μαμα και απ'τη τσαντα βγαζει καραμελα. Κοιταξε για λιγο τη μαμα μα αυτη κοιτουσε τα πουλια. Εσκυψε και μου κλεισε το ματι. Τοτε εγω κοκκινισα ο μικρος και κουνω τα χερια διαρκως. Λεει,ευχαριστουμε η μαμα και το χερι μου ολο και τραβα λεει,ταχα,ειχαμε αργησει. Το χαμογελο εφτασε στ'αυτια και η μαμα,μου λεει, δυνατα πετα τη στο δρομο και προχωρα. Μα γιατι να τη πεταξω,λεω εγω, λεω,κατι,εκει για τον Χριστο και στο παρτυ μπαινω αλαφιασμενος. ''Καλε πως μεγαλωσες εσυ!" λεει μια κυρια χαζη. Και μια αλλη με μικρο βρακι που ο μπαμπας μου, ολο την κοιτα, με ρωτα και αυτη,σαν τη χαζη τι θα κανω οταν μεγαλωσω. Στεκομαι το σκεφτομαι καλα και της,λεω,τοτε δυνατα: Στους ανθρωπους θελω να γελω να μαι φιλος,ναι, με το Χριστο σαν τη,κυρα Λιτσα την πουτανα.

και το χερι ολο μου τραβα λεει,ταχα,ειχαμε αργησει